7. De heenreis deel 2

We moeten ons het ritme van de dag eigen maken, want de zon gaat om 4 uur op en laat dat weten ook. Het gekwetter, geratel en geroffel van vogels en vechtende bavianen zijn ons op passende wijze behulpzaam bij het ontwaken.

Rond half 4 arriveren we bij de Lodge, midden in de natuur pal naast het Kruger park,  lijkt de route er naar toe wel een safari: zebra’s en gnoe’s kruisen onze wegen, giraffes liggen te rusten ie zon en als we arriveren bij de verlaten huisjes staan we oog in oog met een levensgrote en imposant gehoornde niyala, een enorme antilope. De lodge is ronduit prachtig en overtreft elke verwachting.  Dat zal in het ziekenhuis wat anders liggen, krijgen we te horen van een Australische collega die er al een week op heeft zitten: "be prepared for frustration", is het devies wat ik meekrijg.  We horen dat het ziekenhuis geen enkele specialist heeft en dat  elke dag  ongeveer de helft van de vaste stafleden, inclusief de artsen, gewoonweg niet op het werk verschijnt. 

We genieten even van de avond. Als de electriciteit uitvalt maken we daar maar een deugd van. Bovendien maken het niet laat: morgen gaat de wekker om 5 uur voor de eerste werkdag en zekerheidshalve bereid ik me voor op enige frustratie, in de wetenschap dat ik het snel zal gaan ervaren.