3. De voorbereidingen

Als de beslissing om te gaan eenmaal genomen is ben ik allereerst druk met het zoeken van waarnemers. En als dat eenmaal gelukt is stuur ik een bericht naar Afrika: ik ga het doen, ik kom helpen. Ze zijn heel blij. Wat ik daar precies ga doen is nog niet duidelijk, er is behoefte aan alles en iedereen. En het is er wat minder georganiseerd dan we hier gewend zijn, dus ik begrijp dat ik daar gewoon maar heen moet reizen en dan...Ja, wat dan? Gewoon beginnen. Werk genoeg. Ik bedenk wat ik daar allemaal kan tegenkomen. Ik zal me moeten inlezen in ziektes die we hier niet tegenkomen. In mijn hoofd bedenk ik dat ik me zo snel mogelijk moet gaan verdiepen in de behandeling van slangenbeten, malaria, blaaswormen en andere tropische parasieten. En o ja, HIV, dat is daar bijna endemisch. Terug in de boeken! 

We regelen de reis en een landrover om op de plaats van bestemming te komen. We bekijken de route vanaf het vliegveld naar het ziekenhuisje. All snel kom ik er achter dat die bepaald  niet over mooi geasfalteerde 4-baanswegen gaat. Het wordt reizen door moeilijk terrein en dat schiet niet hard op. We moeten er op rekenen dat we na aankomst nog een dag onderweg zijn. Gezien de conditie van de weg vergt die rit  toch wat voorbereiding, want op de ANWB hoef ik daar vast niet te rekenen. Het is voor het eerst (maar het zal niet de laatste keer blijken) dat ik me afvraag waar ik in godsnaam aan begonnen ben.  Op zoek dus naar een goede cursus offroad rijden voor dummies.