2. Hoe het begon

Het leek haast geen toeval. 

Ik had het er juist over gehad met mijn vrouw: het werken in de praktijk bevalt me prima, maar nu en dan zou ik wat meer willen doen voor mensen die echt grote nood zitten, die gewoon helemaal een toegang hebben tot zorg. Vluchtelingenkampen, noodhulp, dat soort werk.  

En dan, nog geen week later, zit er ineens een verzoek in mijn mailbox van een hulporganisatie in Afrika die op zoek is naar artsen. Het gaat om werk in een ziekenhuis en in enkele omliggende medische hulpposten in afgelegen gebieden in het noorden van Zuid Afrika.  In die gebieden is er geen zorg als je geen geld hebt, en deze organisatie probeert daar wat aan te doen door artsen en verpleegkundigen uit te zenden die bereid zijn om daar een tijdje vrijwillig te gaan werken. 

Nou houd ik wel van een avontuur.  Elk jaar ga ik wel een tijd waarnemen op het afgelegen platteland van Zweden. Maar dat is natuurlijk totaal anders: ik heb daar gewoond en gewerkt, ik spreek de taal en ken de gewoontes. De kwaliteit van de zorg en de voorzieningen zijn er prima. Maar Afrika.... het contrast kon haast niet groter zijn. 

Ik stuur de mail door naar mijn vrouw: ‘kijk hier eens naar, zouden we dit aandurven?”. Na wat speurwerk naar de achtergronden van de organisatie is de beslissing snel gevallen: dit past ons als gegoten.  Saskia heeft 7 jaar in Zuid Afrika gewoond en kent het land goed. Haar werk als kunstenaar is vooral een soort eerbetoon aan de dappere krachtige vrouwen die daar bijna in hun eentje de maatschappij overeind houden. Als het lukt om de waarneming voor de praktijk te regelen voor de praktijk,  dan moeten we dit gewoon doen. 

Ik neem contact op met de organisatie, die heel blij is met mijn positieve reactie en uitlegt wat er nodig is aan papierwerk. Het kost me maanden om alle papieren in orde te krijgen die nodig zijn om als arts in dat land te mogen werken,  want bureaucratie, dat kennen ze in Zuid Afrika! Een verkeerd geplaatst stempel kan al betekenen dat alles opnieuw moet.  We calculeren de frustraties maar vast in en gaan aan de slag.